Bogoria Jarosław

Jarosław Bogoria – ur. ok. 1280 r., zm. 17 września 1376 r. w Kaliszu, arcybiskup gnieźnieński, królewski dyplomata, mąż stanu, doradca króla Kazimierza Wielkiego. W latach 1316-1322 studiował teologię i prawo w Bolonii. Po powrocie do kraju został kanonikiem krakowskim i kanclerzem biskupa Nankiera. W 1326 roku był już archidiakonem krakowskim, w 1334 roku kanonikiem kujawskim i kanonikiem gnieźnieńskim. W latach 1331-1337 był kanclerzem kujawskim. Kazimierz Wielki mianował Jarosława swoim pełnomocnikiem w procesie warszawskim z zakonem krzyżackim w 1339 roku. 8 lipca 1342 roku otrzymał sakrę arcybiskupią gnieźnieńską w Awinionie z rąk papieża Klemensa VI.

Był jednym z autorów pokoju kaliskiego 1343 roku z Krzyżakami. Zrzekł się wówczas odszkodowań za zniszczenie metropolii gnieźnieńskiej przez napady zakonu. W 1349 roku brał udział w wytyczaniu granicy pomorsko-krzyżackiej. W latach 1358-1363 dzierżył nadaną mu przez króla kasztelanię nakielską. 17 listopada 1370 roku koronował w katedrze wawelskiej króla Ludwika Węgierskiego. W 1374 roku złożył urząd, przenosząc się do klasztoru w Lądzie.

Był świetnym administratorem powierzonej sobie archidiecezji. Rozpoczął akcję przenoszenia starych wsi na prawo niemieckie, zakładał też wiele nowych, sprowadzając kolonistów z Niemiec. Doprowadził do rozkwitu kasztelanię łowicką. Budował wiele kościołów i klasztorów, a te już wzniesione hojnie uposażał. Odbudował m.in. katedrę gnieźnieńską, zbudował zamki w Łowiczu, Uniejowie, Kamieniu Krajeńskim i Opatówku, dwory biskupie w Gnieźnie, Kaliszu, Wieluniu i Łęczycy oraz murowany kościół w rodzinnych Skotnikach. Zmarł 17 września 1376 roku w Kaliszu.