Śmietański Piotr

Piotr Śmietański – ur. 27 czerwca 1899 r. w Zawadach, zm. 23 lutego 1950 r., funkcjonariusz UB, jeden z głównych egzekutorów stalinowskich w PRL. 17 stycznia 1945 roku został funkcjonariuszem sekcji VII wydziału I WUBP w Warszawie w randze wywiadowcy. Sądząc z podpisów na protokołach wykonania wyroków śmierci był ledwo piśmienny. Od 1 lutego 1947 roku pozostawał do dyspozycji szefa i w randze starszego sierżanta był dowódcą plutonu egzekucyjnego w Więzieniu Mokotowskim. Osobiście uśmiercał skazańców jednym strzałem w tył głowy. W okresie stalinowskim był wykonawcą wyroków śmierci na wielu Żołnierzach Wyklętych, w tym m.in. na Jerzym Miatkowskim, Tadeuszu Pelaku, Edmundzie Tudruju, Arkadiuszu Wasilewskim, Romanie Grońskim, kapitanie Stanisławie Łukasiku, komendancie Hieronimie Dekutowskim.

25 maja 1948 roku wykonał wyrok śmierci na rotmistrzu Witoldzie Pileckim. Za pozbawienie życia więźnia otrzymywał on tysiąc złotych, podczas gdy pensja nauczycielska w tym okresie wynosiła sześćset złotych. W 2003 roku Instytut Pamięci Narodowej rozpoczął śledztwo mające na celu ustalenie losów Śmietańskiego w związku z dochodzeniem w sprawie śmierci Witolda Pileckiego. Nigdy jednak nie udało się dotrzeć do Śmietańskiego. Stwierdzono, że wszystkie dane personalne dotyczące „Kata z Mokotowa” zostały usunięte z oficjalnych archiwów rządowych. Śledztwo zostało wstrzymane w 2004 roku.

« Powrót do Leksykonu