Groszkowski Janusz

Janusz Groszkowski (ur. 21 marca 1898 w Warszawie, zm. 3 sierpnia 1984 tamże) – polski naukowiec zajmujący się elektroniką i radiotechniką, kandydat do nagrody Nobla, inżynier, polityk.

Absolwent Politechniki Warszawskiej (1919) i Oficerskiej Szkoły Łączności w Paryżu (1922). Wraz z inżynierem Janem Machcewiczem opracował w 1919 podstawowy skrypt dla radiotelegrafistów. W latach 1923–1939 pracownik naukowo-dydaktyczny Politechniki Warszawskiej. Podczas II wojny światowej opracował dla łączności Armii Krajowej proste nadajniki stabilizowane kwarcem oraz podjął uwieńczone sukcesem prace nad rozszyfrowaniem systemu sterowania latających bomb V1 i rakiet V2 przechwyconych przez AK, co umożliwiło prowadzenie skutecznej obrony przed atakami V1 na Londyn. W latach 1940–1941 pracował w Instytucie Politechnicznym we Lwowie. Jako żołnierz AK w latach 1941–1944 był doradcą naukowo-technicznym ds. łączności Delegatury Rządu na Kraj. W latach 1945–1946 pracował na Politechnice Łódzkiej. W latach 1972–1976 bezpartyjny poseł na Sejm PRL VI kadencji Należał do FJNZBoWiD. Uhonorowany tytułem doktora honoris causa Politechniki Warszawskiej (1962), Politechniki Łódzkiej (1964) oraz Politechniki Gdańskiej (1975). Ponadto odznaczony m.in. Krzyżem Złotym Orderu Wojennego Virtuti Militari, Krzyżem Komandorskim – dwukrotnie (1954), Oficerskim i Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, Orderem Budowniczych Polski Ludowej (1964), Orderem Sztandaru Pracy I klasy, Krzyżem Niepodległości oraz Złotym Krzyżem Zasługi.

« Powrót do Leksykonu

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *