Mizerna cicha

Mizerna, cicha, stajenka licha,
Pełna niebieskiej chwały.
Oto leżący, przed nami śpiący
W promieniach Jezus mały.

Nad nim anieli w locie stanęli
I pochyleni klęczą
Z włosy złotymi, z skrzydły białymi
Pod malowaną tęczą.

I oto mnodzy ludzie ubodzy,
Radzi oglądać Pana,
Pełni natchnienia, pełni zdziwienia
Upadli na kolana.

Wielkie zdziwienie, wszelkie stworzenie,
Cały świat orzeźwiony:
Mądrość mądrości, światłość światłości,
Bóg-człowiek tu wcielony.

Długo wzdychali, długo czekali,
Aż niebo rozgorzało,
Piekło zawarte, niebo otwarte,
Słowo się Ciałem stało.

Radość na ziemi, Pan nad wszystkimi
Roztacza blask poranny.
Przepaść zawarta, upadek czarta,
Zstępuje Pan nad pany.

Hej, ludzie prości, Bóg z nami gości,
Skończony czas niedoli.
On daje siebie, chwała na Niebie,
Pokój wam dobrej woli.

Rodowita polska kolęda autorstwa Teofila Lenartowicza (tekst – po raz pierwszy ukazał się w połowie XIX wieku). Melodię do „Mizernej Cichej” ułożył m.in. Jan Gall – to jego wersja jest najczęściej grana. Warto tutaj wspomnieć, że w oryginale ta przyjemna dla uszu kolęda składała się z 11 strof.

Ciekawostką może być także fakt, iż bardzo upodobali ją sobie rozmaici polscy wokalisty, ponieważ daje możliwość wybrzmienia głosu w pełni i pokazania swoich umiejętności technicznych. Była wykonywana np. przez takie gwiazdy jak Edyta Górniak czy Krzysztof Krawczyk.