Konarski Agrypin

Ks. Agrypin Konarski – ur. 1 sierpnia 1820 r. w Nowinkach, zm. 12 czerwca 1863 r. w Warszawie, kapucyn, misjonarz, kapelan w Powstaniu styczniowym. Ukończył kolegium pijarów w Węgrowie i w 1839 roku wstąpił do zakonu kapucynów w Lubartowie. W latach 1845–1848 ukończył kurs teologii moralnej i polemicznej w Warszawie. Święcenia kapłańskie przyjął w 1847 roku.

W 1856 roku za gorszący sposób bycia osadzony został w domu księży demerytów, tzw. Instytucie, mieszczącym się w zabudowaniach klasztoru benedyktynów na Świętym Krzyżu, na Łysej Górze, skąd w nocy z 11 listopada na 12 listopada 1859 zbiegł razem z o. bonifratrem księdzem Klemensem Cichockim i udał się do Krakowa, a potem do Rzymu. Po uzyskaniu od papieża dyspensy udał się jako misjonarz do Konstantynopola i Bułgarii.

W 1860 roku przyjechał do Galicji, i rozpoczął działalność patriotyczną. Przebywał w klasztorze kapucynów w Krakowie. Został aresztowany na krótko przez policję austriacką, kiedy zorganizował w klasztorze przy ulicy Loretańskiej ośrodek przygotowań do powstania w zaborze rosyjskim. Po wybuchu Powstania styczniowego zgłosił się w obozie gen. Mariana Langiewicza w Goszczy. Został kapelanem oddziałów kolejno płk. Teodora Cieszkowskiego, płk. Dionizego Czachowskiego i płk. Władysława Kononowicza.

18 marca 1863 roku w trakcie bitwy pod Grochowiskami z krzyżem i rewolwerem w rękach zagrzewał Powstańców do boju. 19 kwietnia w czasie bitwy pod Grzybową Górą, stanął na czele kosynierów i rozbił trzykrotnie silniejszy oddział rosyjski. Został aresztowany przez kozaków 3 czerwca 1863 roku w Warce i skazany na karę śmierci przez powieszenie. Wyrok wykonano 12 czerwca na stokach Cytadeli w obecności jego spowiednika o. Honorata Koźmińskiego, który dotarł na egzekucję w ostatniej chwili.