Odrowąż Jacek
Jacek Odrowąż – ur. 1183 r. w Kamieniu Śląskim, zm. 15 sierpnia 1257 r. w Krakowie, polski duchowny katolicki, dominikanin, święty Kościoła katolickiego, misjonarz i kaznodzieja. Założyciel pierwszego w Polsce klasztoru dominikanów. Wywodził się ze śląskiej linii Odrowążów, możnego rodu o pochodzeniu morawsko-śląskim pieczętującego się herbem Odrowąż. Pobierał nauki w krakowskiej szkole katedralnej pod okiem Wincentego Kadłubka. Po ukończeniu szkoły otrzymał święcenia i został kanonikiem katedry krakowskiej. Około 1220 roku, będąc w Rzymie, przystąpił do nowo powstałego Zakonu Kaznodziejskiego, pod wpływem cudu dokonanego przez św. Dominika. Po odbyciu nowicjatu, ceremonii obłóczyn i złożeniu ślubów zakonnych wczesną wiosną 1221 roku Jacek Odrowąż wraz z towarzyszami wyruszył w drogę do Polski, po drodze rozpoczynając pracę misyjną.
Wedle tradycji Jacek założył klasztor we Friesach i przebywał tam około 6 miesięcy. Dalej założył klasztory dominikańskie w Znojmie, Igławie, Ołomuńcu, Pradze, Wrocławiu i Kamieniu. W czasie tej podróży Jacek Odrowąż wraz z towarzyszami zapoznawali ludność z nowym zakonem, starali się o powołania i fundatorów. Dominikanie przybyli do Krakowa w dniu 1 listopada 1221 roku. Biskup Iwo Odrowąż przekazał im drewniany kościół św. Trójcy w Krakowie, a dominikanie objęli go i zamieszkali w nim 3 marca 1222 roku, po wyremontowaniu budynku.
Wciąż istniejący klasztor dominikanów w Krakowie stał się ważnym punktem na religijnej i kulturalnej mapie Krakowa oraz Polski. Bracia pod przewodnictwem Jacka Odrowąża mieli nie tylko formować wiernych za pośrednictwem kazań i sakramentów, ale wspierać też proces kształcenia duchowieństwa. Każdy z nowo powstałych klasztorów dominikańskich był zarazem szkołą teologii. Bracia starali się tworzyć jak najobszerniejsze biblioteki. Wkrótce po klasztorze krakowskim zaczęły powstawać kolejne ośrodki. Jacek Odrowąż został też wybrany delegatem z Polski na kapitułę generalną, która odbywała się w maju 1228 roku w Paryżu.
Po powrocie z Paryża, jesienią 1228 roku Jacek Odrowąż udał się wraz z towarzyszami na Ruś, w kierunku Kijowa. Podróżowali szlakami handlowymi, na których istniały duże skupiska ludzkie, ośrodki miejskie, dwory książęce. Przypuszczalnie zajęli założony w 1159 roku przez benedyktynów z Wiednia klasztor pod wezwaniem Najświętszej Marii Panny w Kijowie. Oprócz pracy duszpasterskiej na rzecz ludności katolickiej dominikanie starali się pozyskiwać wyznawców wśród prawosławnych.
Na kapitule prowincjonalnej w 1232 roku postanowiono, aby Jacek Odrowąż udał się do Prus. Nawracał Prusów i duszpasterzował rycerzom przybyłym na krucjatę. Wskutek wojny między koalicją pruską i krzyżacką, a koalicją polskich ksiażąt działalność misyjna w 1242 roku została wstrzymana. Jacek Odrowąż wrócił do Krakowa i tamże spędził ostatnie lata życia, nadal ewangelizując, głosząc kazania i spowiadając.