Zaborowski Stanisław

Ks. Stanisław Zaborowski – ur. ok. 1470 r. w ówczesnym województwie sieradzkim, zm. w 1529 lub 1530 prawdopodobnie w Krakowie, kapłan katolicki, znawca prawa, gramatyk i autor pierwszego drukowanego traktatu o polskiej ortografii. Informacje o jego życiu są szczątkowe. Wiadomo, że urodził się w rodzinie szlacheckiej, w młodości miał służyć w wojsku, a od 1490 roku studiować na Akademii Krakowskiej, której ostatecznie nie ukończył. Przyjął święcenia kapłańskie i był proboszczem w Sandomierzu, kanonikiem w Uniejowie i miał prebendy w katedrze na Wawelu. Przez 32 lata pełnił funkcję kustosza i pisarza skarbu koronnego.

W 1513 roku ukazał się jego traktat poświęcony polskiej ortografii. Była to pionierska praca, w której usiłował opracować reguły pisania dostosowane do zawiłości polskiej mowy. Wystąpił z własnymi pomysłami oznaczania samogłosek jasnych i pochylonych,obu nosówek, spółgłosek miękkich i zmiękczonych, ciszących i szumiących. Mimo to projekt ten, chociaż w latach 1513–1564 ukazywał się w jedenastu przedrukach, nie znalazł w praktyce zastosowania. Stanowił zbyt śmiałe naruszenie tradycji, a z powodu obfitości znaków diakrytycznych, był dla piszącego zbyt trudny.