Dybowski Benedykt

Benedykt Dybowski – ur. 30 kwietnia 1833 r. w Adamarynie, zm. 30 stycznia 1930 r. we Lwowie, polski przyrodnik, podróżnik, odkrywca i lekarz, badacz jeziora Bajkał, Dalekiego Wschodu i Kamczatki, profesor Uniwersytetu Lwowskiego i Szkoły Głównej Warszawskiej. Studiował medycynę i nauki przyrodnicze na Uniwersytecie w Dorpacie i na Uniwersytecie we Wrocławiu. Odbył też studia paleontologiczne, botaniczne i medyczne w Berlinie. Za udział w manifestacji patriotycznej w katedrze wileńskiej został aresztowany i przez pewien czas więziony. W 1864 roku został uwięziony ponownie, był przetrzymywany w  X Pawilonie Cytadeli Warszawskiej. Skazano go na śmierć, ale wskutek wstawiennictwa zoologów niemieckich karę zamieniono na 12 lat zesłania.

Jako zesłaniec na Syberii, rozpoczął działalność badawczą. Zbiory Dybowskiego i jego współpracownika, również zesłańca, Wiktora Godlewskiego, pochodzące ze wschodniej Syberii, po raz pierwszy dowiodły znaczących różnic między fauną Syberii wschodniej i zachodniej. Wielkie znaczenie dla biologii mają badania Dybowskiego nad endemiczną, reliktową fauną Bajkału. Poza opisaniem około 400 gatunków zwierząt żyjących w jeziorze, opisał też dokładnie tamtejsze warunki hydrologiczne i klimatyczne. Jego dziełem jest teoria powstania Bajkału i ewolucji jego fauny.

« Powrót do Leksykonu