Cel 13: Podjąć pilne działania w celu przeciwdziałania zmianom klimatu i ich skutkom

[Powrót do: Agenda ONZ 2030]

Przeciwdziałanie zmianom klimatycznym to główny cel Agendy ONZ 2030. Według ONZ zmiany klimatu zagrażają życiu ludzkiemu i całym społeczeństwom, a także zakłócają rozwój gospodarek, a kraje najbiedniejsze cierpią najbardziej w związku ze zmianami klimatycznymi. Poważne skutki zmian klimatycznych związane są między innymi z podniesieniem poziomu morza oraz ekstremalnymi zjawiskami pogodowymi.

Według danych ONZ, jeżeli nie zostaną podjęte żadne działania, to zgodnie z przewidywaniami, średnia temperatura globu w obecnym stuleciu zwiększy się do ponad 3⁰ Celsjusza, a w niektórych regionach świata będzie ona jeszcze wyższa. Podczas Konferencji Narodów Zjednoczonych w sprawie zmian klimatu, COP24 w Paryżu, zostało przyjęte porozumienie paryskie, które weszło w życie w listopadzie 2016 roku.

Ma ono wzmocnić globalne działania powstrzymujące zmiany klimatyczne. Wszystkie kraje, które zawarły porozumienie, zobowiązały się pracować nad ograniczeniem globalnego wzrostu temperatury do poniżej 2⁰ Celsjusza. Co roku kraje rozwinięte mobilizują środki finansowe w wysokości 100 mld USD na działania łagodzące skutki zmian klimatycznych.

Zmiany klimatyczne są często uzasadnieniem dla narzucania nowych podatków i opłat w celu walki z ociepleniem, które ma być powodowane przez człowieka. W 2021 roku, w Glasgow, odbyła się Konferencja Klimatyczna COP26. W porozumieniu kończącym konferencję wezwano państwa do opracowania do końca 2022 roku długoterminowych strategii, aby osiągnąć zerowe emisje netto około połowy stulecia.

Oznajmiono też że państwa rozwijające się muszą uzyskać większą pomoc, aby poradzić sobie ze skutkami globalnego ocieplenia. Środki te powinny być przekazane przez państwa rozwinięte, które powinny co najmniej podwoić zbiorowe finansowanie działań związanych z klimatem, aby pomóc państwom rozwijającym się w przystosowaniu się do zmian klimatu.

Przedstawiciele ponad 100 państw uzgodnili też plan ograniczenia o 30% obecnych emisji metanu do 2030 roku. Metan jest ma być odpowiedzialny za jedną trzecią powodowanego przez człowieka ocieplenia, jednak wielcy emitenci, tacy jak Chiny, Rosja i Indie, nie dołączyli do porozumienia.

Ustalono też, że ponad 40 państw ma zgodnie z zapowiedziami stopniowo odchodzić od węgla. Te kraje to m.in. Polska, Wietnam czy Chile. Niektóre z najbardziej uzależnionych od węgla państw, w tym Australia, Indie, Chiny i Stany Zjednoczone, nie zadeklarowały się w tej sprawie. Umowa nie objęła innych paliw kopalnych, takich jak ropa czy gaz. Stany Zjednoczone wraz z Unią Europejską odmówiły też stworzenia funduszu wspierającego najbiedniejszych w zarządzaniu kryzysowym.

Co ciekawe, ten tzw. szczyt klimatyczny, na którym obradowano jak zapobieć zmianom klimatycznym oraz ograniczyć ślad węglowy był jednocześnie najbardziej toksyczną konferencją klimatyczną, którą do tej pory zorganizowano. Dwutygodniowa konferencja wyemitowała ok. 102 500 ton dwutlenku węgla. Jest to odpowiednik całkowitej średniej rocznej emisji dla ponad 8000 mieszkańców Wielkiej Brytanii. Ocenia się, że około 60% emisji ze szczytu pochodziło z lotów międzynarodowych.

Na lotnisku w Glasgow utworzył się korek prywatnych odrzutowców, którymi światowi przywódcy i liderzy biznesu przybyli na szczyt klimatyczny COP26. Wśród nich był m.in. prezes Amazona Jeff Bezos, który poucza świat w kwestii klimatu. Niektóre samoloty po wylądowaniu i opuszczeniu pokładu przez pasażerów musiały, ponownie wystartować i lecieć na okoliczne lotniska oddalone nawet o 30 mil, ponieważ w Glasgow brakowało dla nich miejsc postojowych. Przeciętny prywatny odrzutowiec emituje 2 tony dwutlenku węgla na każdą godzinę lotu. Prywatne samoloty są od 5 do 14 razy bardziej zanieczyszczające niż samoloty komercyjne w przeliczeniu na pasażera i aż 50 razy bardziej szkodliwe dla środowiska niż pociągi.

Walka ze zmianami klimatycznymi wiąże się z ogromnymi pieniędzmi. Tzw. szantaż klimatyczny to też kwestia polityczna, pretekst do wywierania presji pod groźbą cofnięcia funduszy. Tymczasem wielu z naukowców twierdzi, że zmiana klimatu jest naturalna. W 2019 roku, pod przewodnictwem fińskich naukowców, opublikowano serię artykułów naukowych, w których ujawniono, że ludzka aktywność może przyczynić się do wzrostu globalnych temperatur o jedynie 0,01 °C.

W artykule wyjaśniono, że w analizie globalnych temperatur występuje rażący błąd, nie uwzględniono wpływów niskiego zachmurzenia i tego, w jaki sposób wpływa na temperatury globalne. Naukowcy wyjaśniają, że naturalne różnice w zachmurzeniu, na które duży wpływ ma zdolność promieniowania kosmicznego do przenikania atmosfery ziemskiej z powodu zmian w sile magnetosfery naszej planety, odpowiadają za prawie wszystkie zmiany globalnej temperatury.

Innymi słowy, chmury osłaniają powierzchnię Ziemi przed słońcem, zapewniając chłodzenie osłoną cienia, a brak chmur powoduje dalsze ocieplenie. Jest to naturalne zjawisko, które jest głównym czynnikiem globalnych temperatur i klimatu. Nie działalność człowieka, która ma wpływ, jednak nie tak ogromny jak nam jest to perswadowane.

ONZ walczy też transportem samochodowym. W latach 2022-2030 mają wejść w życie przepisy, na mocy których prędkość na autostradach ma zostać ograniczona do 100 km/h, na drogach krajowych do 80 km/h, a w miastach do zaledwie 30 km/h. ONZ tłumaczy, że szybko rosnąca liczba pojazdów na drogach na całej planecie doprowadzić do gwałtownego wzrostu wypadków i ofiar.

Zadania umieszczone w Agendzie ONZ 2030 mające przeciwdziałać zmianom klimatycznym:

13.1 Wzmocnić zdolności adaptacyjne i odporność na zagrożenia klimatyczne i katastrofy naturalne we wszystkich krajach.

13.2 Włączyć działania na rzecz przeciwdziałania zmianom klimatycznym do krajowych polityk, strategii i planów.

13.3 Zwiększyć poziom edukacji oraz potencjał ludzki i instytucjonalny, podnieść poziom świadomości na temat łagodzenia zmian klimatycznych, adaptacji i skutków zmian klimatycznych oraz systemów wczesnego ostrzegania przed zagrożeniami.

13.A Wywiązać się z zobowiązania państw rozwiniętych będącymi stronami Ramowej Konwencji Narodów Zjednoczonych w Sprawie Zmian Klimatu (United Nations Framework Convention on Climate Change) do zmobilizowania 100 miliardów USD rocznie do 2020 roku, pochodzących z różnych źródeł, na potrzeby krajów rozwijających się na znaczące działania mające łagodzić skutki zmian klimatycznych, przejrzysty proces implementacji działań oraz w pełni uruchomić Zielony Funduszu Klimatyczny (Green Climate Fund) poprzez jego jak najszybszą kapitalizację.

13.B Promować mechanizmy zwiększające zdolność efektywnego planowania i zarządzania w zakresie zmian klimatycznych w krajach najsłabiej rozwiniętych i małych państwach wyspiarskich, w tym poprzez skupienie uwagi na potrzebach kobiet i młodzieży oraz lokalnych i marginalizowanych grupach społecznych.