Krasnobród

[ dolnośląskie ] [ kujawsko-pomorskie ] [ lubelskie ] [ lubuskie ] [ łódzkie ] [ małopolskie ] [ mazowieckie ]
[ opolskie ] [ podkarpackie ] [ podlaskie ] [ pomorskie ] [ śląskie ] [ świętokrzyskie ]
[ warmińsko-mazurskie ] [ wielkopolskie ] [ zachodniopomorskie ]

Krasnobród położony jest w województwie lubelskim, nad rzeką Wieprz i na terenie Krasnobrodzkiego Parku Krajobrazowego. Pierwszymi znanymi właścicielami Krasnobrodu byli Lipscy, a Krasnobród lokowany w 1572 roku jako prywatne miasto szlacheckie, często zmieniał właścicieli. Byli to Leszczyńscy, Zamoyscy, Tarnowscy, Jackowscy, a od 1880 roku Fudakowscy.

W latach 1648-64 został wybudowany kościół, w miejscu objawień Matki Bożej. Został też założony klasztor dominikański. W czasie powstania Chmielnickiego i licznych najazdów Tatarów miasto zostało spalone. W 1763 roku król August III na nowo nadał Krasnobrodowi prawa miejskie. W skutek rozbiorów Polski Krasnobród znalazł się w zaborze austriackim, a następnie Księstwie Warszawskim i Królestwie Polskim.

Za udział w Powstaniu styczniowym Krasnobród stracił prawa miejskie. Pod koniec XIX wieku Krasnobród stał się znany dzięki jednemu z pierwszych w Europie sanatoriów przeciwgruźliczych, w którym gruźlicę leczono kumysem. Podczas II wojny światowej i okupacji niemieckiej działały tu oddziały partyzanckie Armii Krajowej i Batalionów Chłopskich. W wyniku zniszczeń wojennych nie zachował się dawny układ urbanistyczny miasteczka.

Obecnie Krasnobród to lokalny ośrodek turystyczno-wypoczynkowy i uzdrowiskowy. W pałacu Leszczyńskich funkcjonuje Sanatorium Rehabilitacyjne dla Dzieci im. Janusza Korczaka, gdzie leczone są choroby górnych dróg oddechowych oraz schorzenia narządów ruchu. We wschodniej części miasta, w Podklasztorze, znajduje się barokowy zespół klasztorny dominikanów. Jego częścią jest Kościół Nawiedzenia Najświętszej Maryi Panny.

Budowlę kościoła ufundowała Maria Kazimiera Sobieska – „Marysieńka”, żona króla Jana III Sobieskiego, jako wotum wdzięczności za odzyskane zdrowie. Kościół powstał w miejscu objawienia Najświętszej Maryi Panny, które miało miejsce 5 sierpnia 1640 roku w święto Matki Boskiej Śnieżnej. Ukazała się ona Jakubowi Ruszczykowi, mieszkańcowi pobliskiej wsi Szarowola, nękanemu od lat chorobami. Nakazała mu wystawić figurkę Matki Boskiej w miejscu objawienia, za co otrzymał łaskę uzdrowienia.

Przy źródełku powstała kapliczka, która w 1673 roku została spalona przez Tatarów, ze zgliszczy wydobyto niezniszczony obrazek Matki Boskiej, co uznano za cud. W miejsce kapliczki został wybudowany kościół. Obecnie cudowny obrazek znajduje się w kościele Nawiedzenia Najświętszej Maryi Panny, w centrum ołtarza głównego na tle kopii wizerunku Matki Bożej Krasnobrodzkiej.

Na zewnątrz świątyni zabytkowa aleja kasztanowo-brzozowa prowadzi do drewnianej Kaplicy Na Wodzie wybudowanej w miejscu objawienia się Matki Boskiej. Kaplica pochodzi z XVIII wieku, została rozbudowana w XIX wieku i gruntownie wyremontowana w 2008 roku. Pod kaplicą znajduje się źródło z cudowną wodą, a obok figura upamiętniająca objawienie. Przy alei stoją również trzy inne kaplice, w tym murowana na planie liścia koniczyny kaplica św. Onufrego.

Przy parafii Nawiedzenia Najświętszej Maryi Panny znajduje się też Muzeum Parafialne, gdzie prezentowane są wystawy: „Paleontologia – skamieniałości kredy górnej”, „Garncarstwo krasnobrodzkie” i „Wieńce dożynkowe”, ciekawa wystawa mieszcząca się w parafialnym spichlerzu, pochodzącym z 1795 roku.