Kontrym Bolesław

Bolesław Kontrym ps. „Żmudzin” – ur. 27 sierpnia 1898 r. w Zaturcach, zm. 2 stycznia 1953 r. w Warszawie, oficer Policji Państwowej w II Rzeczypospolitej, major Wojska Polskiego, cichociemny, żołnierz AK.

W czasie kampanii wrześniowej został internowany i osadzony w obozie w Kołatowie pod Kownem. W październiku zbiegł z obozu i dotarł do odtworzonego Wojska Polskiego we Francji. Przedostał się do Wielkiej Brytanii, gdzie został zaprzysiężony w kwietniu 1942 roku na rotę AK i przeszedł przeszkolenie cichociemnych. Zrzucono go do kraju w nocy z 1 na 2 września 1942 roku.

Walczył w Powstaniu warszawskim, był czterokrotnie ranny, dowodził szturmem na budynek PAST-y. Od 2 października 1944 roku przebywał w obozach jenieckich, skąd zbiegł i przedostał się do Polskich Sił Zbrojnych na Zachodzie. Do kraju wrócił 17 maja 1947 roku. Przez cały czas podczas był śledzony przez Informację Wojskową. 13 października 1948 roku został aresztowany i przez prawie rok poddawany był wyrafinowanym torturom. Przeprowadzał je Edmund Kwasek.

Po prawie 4-letnim ciężkim śledztwie wyrokiem Sądu Wojewódzkiego w Warszawie został skazany na karę śmierci. Wyrok wykonano prawdopodobnie 2 lub 20 stycznia 1953 roku, pochowany w tajemnicy na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie w Kwaterze „Łączka”. W 2014 roku zidentyfikowano jego szczątki.

Zobacz więcej: Bolesław Kontrym.

« Powrót do Leksykonu