Kutrzeba Tadeusz

Tadeusz Kutrzeba – ur. 15 kwietnia 1886 r. w Krakowie, zm. 8 stycznia 1947 r. w Londynie, kapitan Sztabu Generalnego cesarskiej i królewskiej Armii, generał dywizji Wojska Polskiego II RP, dowódca Armii „Poznań” podczas wojny obronnej 1939 roku. Jeden z najlepiej wykształconych polskich wyższych dowódców.

Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości wstąpił do odradzającego się Wojska Polskiego. Brał udział w bitwie warszawskiej, kierował sztabem Frontu Środkowego. W czasie przewrotu majowego opowiedział się po stronie rządu, jednak po objęciu władzy przez Józefa Piłsudskiego kontynuował pracę na stanowiskach sztabowych.

23 marca 1939 roku został mianowany dowódcą Armii „Poznań”, której zadaniem była obrona Wielkopolski. W kampanii wrześniowej był twórcą i realizatorem zwrotu zaczepnego zwanego bitwą nad Bzurą, podczas którego dowodził połączonymi armiami „Poznań” i „Pomorze”. Z upoważnienia gen. dyw. Juliusza Rómmla podpisał akt kapitulacji Warszawy.

Znalazł się w niewoli niemieckiej i do końca II wojny światowej przebywał w obozach jenieckich. Z jego inicjatywy zostały przygotowane w obozie w Murnau tajne kursy przygotowujące młodszych oficerów do egzaminu do Wyższej Szkoły Wojennej. Po uwolnieniu obozu przez wojska amerykańskie został wezwany do Londynu, gdzie nie przyjął zaoferowanego mu stanowiska ministra obrony narodowej. Uczestniczył w tworzeniu Instytutu im. gen. Władysława Sikorskiego w Londynie. Zmarł na nowotwór w londyńskim szpitalu.