volksdeutsch

Volksdeutsch (pol. folksdojcz) – nazwa określająca osobę pochodzenia niemieckiego, która zamieszkiwała poza granicami Niemiec (granica z 1937 roku) i nie posiadała niemieckiego obywatelstwa.

W Austrii określenie było stosowane także po II wojnie światowej. Volksdeutsche znajdowali się zwłaszcza we Francji, Belgii, Danii, jak i na obszarach Polski, Rumunii, Czechosłowacji i Litwy. Od 1938 roku termin ten miał dla niemieckich nazistów i władz III Rzeszy znaczenie rasowe – określał pokrewieństwo krwi i był częścią nazizmu. W trakcie II wojny światowej volksdeutsche byli piątą kolumną nazistów w okupowanych przez III Rzeszę państwach, często wydając rdzennych sąsiadów w ręce hitlerowskich oprawców. Volksdeutsche służyli także Niemcom jako siatka szpiegowsko-dywersyjna, z racji doskonałej wiedzy o warunkach funkcjonowania lokalnych społeczności wśród których żyli.

« Powrót do Leksykonu