Wielka wojna z Zakonem
Wielka wojna (14 sierpnia 1409 – 1 lutego 1411) – wojna pomiędzy Królestwem Polskim, Wielkim Księstwem Litewskim, wspieranymi lennikami obu tych krajów, a zakonem krzyżackim wspartym przez Królestwo Węgier.
Wojnę rozpoczął Zakon, zajmując w 1409 roku ziemię dobrzyńską i Kujawy. Król Polski Władysław Jagiełło wezwał na wyprawę wojenną rycerzy z Polski i Wielkiego Księstwa Litewskiego oraz ochotników z Czech i Moraw. 15 lipca 1410 roku doszło do decydującej bitwy pod Grunwaldem. Bitwa ta należy do największych w dziejach średniowiecznej Europy. Po zwycięstwie grunwaldzkim król Polski z wojskami skierował się pod Malbork, ale nie udało się zdobyć silnie ufortyfikowanej twierdzy.
Podpisano I pokój toruński, dzięki któremu Polska odzyskała ziemię dobrzyńską z zamkiem w Bobrownikach, natomiast Litwa zyskiwała obietnicę, że w okresie życia Jagiełły i Witolda Zakon krzyżacki nie będzie występował z pretensjami do Żmudzi. Zakon zapłacił także Polsce ogromne odszkodowanie na wykup jeńców.
« Powrót do Leksykonu