„Stanęło w głowie” – Zbigniew Herbert
[ Powrót do poezji Zbigniewa Herberta ]
[ Powrót do tomu Epilog burzy ]
„Stanęło w głowie” – Zbigniew Herbert
w mowie potocznej
stanęło w głowie
oznacza fiksację
na jednym nieruchomym przedmiocie
stanęło w głowie
można obrazowo przedstawić
jako potężnego chłopa
w futrzanej szubie który
zjawił się w samym środku
przedmiotów nadmiernie ruchomych
paruje on jak koń wzrok u niego
dębowy nieprzenikniony
– łatwo aby stanęło w głowie
wystarczy chwila nieuwagi
ale wyprowadzić to już inna sprawa
ciężko
po prostu stanęło w głowie
duże nieporadne miętosi czapę w łapie
i dyszy jak stajnia ogierów rozpłodowych
– zupełnie nie wiadomo jak przemówić do niego
„proszę pana” to za dużo
„ruszaj Grzesiu” to zbyt
intymnie
więc jak stanęło tak stoi w głowie
zwaliste i apatyczne
przydałoby się średnie trzęsienie ziemi
powiedzmy 4,6 na otwartej skali Richtera
a tu nic pogoda jak drut
on jak skała
ogólne poczucie fatalnego
bezwładu
stanęło w głowie
chłopisko