Koton Eliasz

Eliasz Koton – ur. 21 czerwca 1915 r., zm. 16 września 1979 r., pułkownik UB. Skończył Wydział Ślusarsko-Mechaniczny Wileńskiej Szkoły Technicznej w 1933 roku. Absolwent kursu NKWD w Kujbyszewie. 17 sierpnia 1944 roku jako funkcjonariusz Resortu Bezpieczeństwa Publicznego PKWN został skierowany do dyspozycji szefa WUBP w Białymstoku i mianowany kierownikiem Sekcji I Kontrwywiadu tego urzędu. Od stycznia 1945 roku był już szefem Kontrwywiadu WUBP w Białymstoku, od sierpnia zastępcą szefa WUBP w tym mieście. Funkcję tę pełnił do 1947 roku.

W czerwcu 1945 roku nakazał aresztować Danutę Siedzikównę „Inkę”, została wtedy odbita przez patrol żołnierzy 5. Wileńskiej Brygady AK. 16 lutego 1946 roku dowodził akcją zbrojną UB (wspólnie z NKWD i LWP) pod Orłowem przeciw oddziałom NZW Kazimierza Chmielowskiego „Rekina” i Romualda Rajsa „Burego”, które straciły 20 zabitych. 1 października 1946 roku na drodze z Zambrowa do Ostrowi Mazowieckiej został ciężko ranny w wybuchu miny założonej przez żołnierzy polskiego podziemia niepodległościowego pod jedną z tyczek, na których zawieszono transparent o treści antykomunistycznej. Następnie pracował w WUBP w Szczecinie, Gdańsku i Wrocławiu. 20 lutego 1957 roku zwolniony ze służby, jednak już następnego dnia mianowany starszym radcą Centralnego Archiwum MSW. Zwolniony 31 maja 1957 roku.

« Powrót do Leksykonu