Drobik Marian
Marian Drobik – ur. 4 października 1898 r. w Komarówce, zm. prawdopodobnie w 1944 r., pułkownik dyplomowany piechoty Wojska Polskiego, szef wywiadu i kontrwywiadu Armii Krajowej w latach 1942–1943. Karierę wojskową zaczynał w latach 1915–1917 jako członek POW, a następnie od 1918 roku, żołnierz Wojska Polskiego. Był uczniem Szkoły Podchorążych Piechoty w Warszawie. Uczestniczył w wojnie polsko-bolszewickiej, w której został trzykrotnie ranny.
W czasie kampanii wrześniowej był szefem Oddziału III sztabu Grupy Operacyjnej „Śląsk”. Po klęsce wrześniowej uczestniczył w tworzeniu pierwszych organizacji konspiracyjnych na terenie Lublina. W okresie od października 1939 do maja 1940 roku piastował stanowisko szefa sztabu Komendy Okręgu Lublin SZP-ZWZ. Na wiosnę 1942 roku, przejął funkcję szefa Oddziału II KG AK i pełnił ją do początku grudnia 1943 roku. W tym okresie uczestniczył między innymi w zdobyciu dokumentacji rakiet V2 oraz opracował system informacyjny umożliwiający przekazywanie aliantom zachodnim informacji o zdarzeniach na froncie wschodnim.
W czasie spotkania ze sztabem KG AK, gdzie płk Drobik miał wygłosić swój memoriał, doszło do dziwnego incydentu – Marian Drobik otruł się ampułką z cyjankiem potasu, jednak jego towarzyszom udało się wyratować niedoszłego samobójcę. Płk Marian Drobik został aresztowany przez Gestapo w willi swojej siostry przy ulicy Ptasiej w Podkowie Leśnej w nocy z 9 na 10 grudnia 1943 roku. Okoliczności aresztowania pozostają do dzisiaj niejasne. Po aresztowaniu prawdopodobnie został przewieziony do Berlina albo zamordowany w obozie koncentracyjnym.
« Powrót do Leksykonu