Korwin-Mikke Janusz

Janusz Korwin-Mikke – ur. 27 października 1942 r. w Warszawie, polski publicysta i polityk. Założyciel i prezes ugrupowań politycznych: UPR, Wolności i Praworządności oraz Kongresu Nowej Prawicy i partii KORWiN. Poseł na Sejm, deputowany do Parlamentu Europejskiego. Kandydat na urząd Prezydenta RP w 1995, 2000, 2005 i 2010 roku. Aresztowany w 1964 roku za za kolportaż ulotek wzywających do wiecu przeciwko represjom wobec sygnatariuszy Listu 34. W Marcu 68 roku w związku z udziałem w protestach studenckich został powtórnie aresztowany. Zarabiał na życie m.in. jako zawodowy brydżysta, pisał też podręczniki brydżowe. W latach 1962–1982 należał do Stronnictwa Demokratycznego, z którego wystąpił w okresie stanu wojennego. Należał również do ZMS.

W Sierpniu 1980 roku chciał przyłączyć się do tzw. komisji ekspertów przy komitecie strajkowym w stoczni szczecińskiej, jednak odmówiono mu z powodu jego nieodpowiedzialności i zbyt ekscentrycznych poglądów. Gdy próbował sprzedawać wśród robotników swoje wydawnictwa, został siłą usunięty z terenu stoczni. W stanie wojennym był internowany przez kilka miesięcy w Białołęce, gdzie poznał Stanisława Michalkiewicza. Po zwolnieniu z internowania podpisał tzw. deklarację lojalności.

Przystąpił do powołanego 18 grudnia 1988 roku Komitetu Obywatelskiego przy Lechu Wałęsie. W 1990 roku założył tygodnik „Najwyższy Czas!”, którego wydawcą był do października 2007 roku i w którym publikuje swoje felietony. Deklaruje się jako eurosceptyk oraz przeciwnik demokracji, którą uważa za „najgłupszy ustrój świata”. Na początku lat 90., jak podał Leszek Szymowski w książce „Media wobec bezpieki” był poddany inwigilacji przez UOP. Powodem było sprawdzenie źródeł finansowania tygodnika „Najwyższy Czas!” i powiązań z zagranicznymi ośrodkami wpływu.