Wielka droga (1946)
Film fabularny „Wielka droga” powstał w kooperacji polsko-włoskiej, w 1946 roku, tuż po zakończeniu II wojny światowej. Film powstał na emigracji, a więc pozbawiony jest sowieckiej propagandy o wydarzeniach wojennych. „Wielka droga” została wyprodukowana przez Ośrodek Kultury i Prasy 2 Korpusu Polskiego. Wykorzystano w nim materiały dokumentalne z 1939 roku i późniejszych lat II wojny światowej. Fabuła opowiada o losach ludzi wysiedlonych na Sybir, Kołymę w 1939 roku, którzy przetrwali wygnanie i dostali się do Armii Andersa.
Główny bohater, którego gra Albin Ossowski, bierze udział i zostaje ranny w pierwszym natarciu na Monte Cassino. W szpitalu pielęgniarka znajduje przy nim pamiętnik, czytając go przywołuje zdarzenia z jego życia we Lwowie, dotyczące wybuchu wojny i agresji sowieckiej Polskę, wywózki na Syberię, ewakuacji z ZSRS, pobytu w Iranie, Iraku, Palestynie i pierwszego ataku na Monte Cassino, w którym zostaje ranny.
Celem filmu było utrwalenie pamięci o tragicznych i bohaterskich losach Polaków, którzy przez łagry i Bliski Wschód dotarli do Włoch i walczyli u boku aliantów z Niemcami. Jest to jedyny na świecie film dotyczący udziału polskich wojsk w kampanii na froncie włoskim. Jedyny film sprzed 1989 roku pokazujący prawdziwe losy Polaków podczas II wojny światowej. Film jest też niezwykle cenny z powodu warstwy dokumentalnej, kręconej w toku wydarzeń wojennych. Twórcy filmu „Wielka droga” byli uczestnikami wydarzeń opisywanych w filmie.
Data premiery: 1946 rok
Czas trwania: 87 minut
Reżyseria: Michał Waszyński
Muzyka: Henryk Wars
W filmie wystąpili:
Jadwiga Andrzejewska – pielęgniarka Jadwiga
Renata Bogdańska (Irena Anders) – Irena Wolska
Albin Ossowski – Adam, narzeczony Ireny
Józef Winawer – lekarz
Zobacz film: