Tooltip Categories: Uzbrojenie

assagaj – abisyński oszczep o żelaznym grocie, długości ok. 50 cm, często zatruty specjalnie do tego spreparowanymi wyciągami roślinnymi. Nazwa pochodzi od drzewa assagajowego, z którego sporządzone jest drzewce broni.

armet – włoski hełm zamknięty w typie przyłbicy stosowany do zbroi mediolańskich.

anima – typ zbroi powstałej we Włoszech w I połowie XVI wieku, półzbroja składająca się z kirysu, taszek oraz ochrony ramion, zbudowana całkowicie z folg. Płyty tej zbroi były uformowane w wąskie pasy zachodzące na siebie od dołu i połączone za pomocą rzemieni oraz nitów.

angular – łuk kątowy wywodzący się z Asyrii, po naciągnięciu cięciwy przybierał trójkątny kształt. Wycofany po najazdach perskich oraz po upadku państwa asyryjsko-babilońskiego w VI wieku p.n.e.

angon – oszczep do miotania, narodowa broń frankońska charakteryzująca się grotem wyposażonym w haczykowate szpikulce uniemożliwiające wyjęcie jej z ciała ofiary. Używano go także do wbijania w tarczę przeciwnika, co odsłaniało go na ciosy atakującego dzięki temu, że obciążało rękę z tarczą.

ancile – legendarna tarcza, przewężona pośrodku, zrzucona z nieba podczas zaraz w Rzymie. Król Numa Pompiliusz w celu uniemożliwienia jej rozpoznania i kradzieży nakazał sporządzić jedenaście takich identycznych tarcz, które były przechowywane przez Saliów (kapłanów religijnego stowarzyszenia). Co roku w marcu i październiku niesiono je w procesjach poświęconych bogu wojny, Marsowi.

akinares – krótki scytyjski i sarmacki miecz brązowy noszony wraz z łukiem, strzałami, bojowym toporkiem oraz spisą – przytroczony do pasa posiadacza. Używany od VII wieku p.n.e.

akteon – rodzaj zbroi miękkiej w postaci watowanego i pikowanego kaftana, używanego w Europie Zachodniej w XII-XIII wieku.

aderge – owalna tarcza ze skorupy żółwia lub skóry hipopotama, używana od XI wieku przez Maurów w Hiszpanii.