Tooltip Categories: Uzbrojenie

bechter poznański – najstarszy znany i wykonany w Polsce pancerz w rozumieniu kompleksowej zbroi (wykonany w 1580), najsłynniejsze dzieło poznańskiej sztuki płatnerskiej wykonane w zachodnim stylu. Był sporządzony z pięciu rzędów płytek z przodu i tyłu oraz dwóch po bokach. Na piersi widniały trzy koliste medaliony z dekoracją Jezusa Chrystusa pośrodku. Na bokach widniały cherubiny (aniołki), każdy z napisem, odpowiednio: […]

bechter – pancerz płytowo-kolczy pochodzenia wschodniego, wykonywany z żelaznych prostokątnych płytek ułożonych w pionowe rzędy o połączone ze sobą kolczą plecionką. Bechtery były misternie i pieczołowicie układane w taki sposób, że przy ciosie broni siecznej płytki sąsiadujące ze sobą nachodziły na siebie całkowicie dając w efekcie nawet potrójną ochronę. Na Ruś zawędrował z Turcji, gdzie z kolei został zawleczony przez […]

batorówka – szabla polska, której nazwa pochodzi od osoby króla Stefana Batorego. Charakteryzowała się specyficznymi formami dekoracyjnymi trawionymi lub rytymi, jak i nabijanymi złotem. Często batorówki posiadały wizerunek Stefana Batorego z napisem „herbu rodziny Batorych Wilcze Kły oraz napisem z tytulaturą króla w języku łacińskim. Używano ich do końca pierwszej połowy XVIII wieku. Były te jedne z pierwszych szabel polskich, […]

baselard – sztylet pochodzenia szwajcarskiego, nazwa wywodzi się od Bazylei. Używano go w XIV wieku na zachodzie Europy. Wyróżniał się szeroką rękojeścią o rozczłonkowanej formie przypominającym zniekształconą literę „T”. Swego czasu bardzo popularny wśród wszystkich stanów społecznych średniowiecznej Europy.

bałta – topór bojowy pochodzenia wschodniego o dużym i szerokim ostrzu w kształcie półksiężyca. osadzany na drewnianym lub metalowym trzonie różnej długości (w zależności od przeznaczenia – walka wręcz lub miotanie). Popularny na Bliskim Wschodzie oraz w Polsce w XV-XVII wieku.

bistur – średniowieczny sztylet zachodnioeuropejski o bezjelcowej rękojeści oraz wąskiej, długiej i obosiecznej głowni.

bajdan – renesansowa zbroja miękka pochodzenia wschodniego, używana na Rusi, przeważnie jako zbroja paradna. Składała się z dużych, płaskich metalowych pierścieni splecionych tak, że każdy z nich łączył się z czterema sąsiednimi. Same pierścienie były często srebrzone i zdobione ornamentami. Elementy tej zbroi cięto i łączono na tzw. gwóźdź – nazwa pochodzi od arabskiego słowa „badan”.

bagnet polski – broń produkowana i będąca na wyposażeniu WP w okresie istnienia II RP. W latach 1918-1929 wojsko polskie wykorzystywało karabiny austriackie, od 1921 roku do wybuchu Wojny obronnej Polski i II wojny światowej produkowano polski karabin Mauser. Broń była tworzona w Zbrojowni Nr w Krakowie oraz w Fabryce Perkun w Warszawie. Polski bagnet Mauser był nieustannie udoskonalany i […]

augustówka – XVIII-wieczna szabla polska na ogół w typie szabli husarskiej, z wyrytym na jej głowni monogramem: Augusta II Sasa – A.R. (Augustus Rex – August Król), Augusta III Sasa lub Stanisława Augusta Poniatowskiego S.A.R. (Stanislaus Augustus Rex). Szable takie były produkowane w manufakturach wojennych województwa sandomierskiego i krakowskiego I RP. Broń ta słynęła ze znakomitej jakości – testowano ją […]