Media III RP
Sztuka manipulacji medialnej
Media III RP (1989-do dzisiaj) są jak wiadomo wolne, demokratyczne, niezależne i przekazują prawdę. Wizerunek ludzi kreowany w mediach to wizerunek ludzi w oczach odbiorców. Autorytety mediów to autorytety odbiorców.
Przytoczmy kilka faktów medialnych z życia mediów wolnej Polski:
– 13 grudnia 1989r. nowy szef Komitetu do spraw Radiofonii i Telewizji (mianowany już po Okrągłym Stole) Andrzej Drawicz wydał niejawny okólnik zabraniający krytyki Wojciecha Jaruzelskiego.
– znana propagandzistka, prezenterka telewizji polskiej z lat rządów Jaruzelskiego Grażyna Pudełko-Kowalska po Okrągłym Stole wciąż, jak gdyby nigdy nic, prowadziła „Dziennik Telewizyjny”.
– weterani PRL-owskiej propagandy, tacy jak Milan Subotić (red. naczelny „Wiadomości) czy Karol Sawicki („Panorama Dnia”) uczyli swoich podwładnych w TVP kpienia ze zwolenników dekomunizacji i lustracji.
– Milan Subotić swą pracę w mediach kontynuował w TVN (jako sekretarz programowy stacji). Jak podało „Życie Warszawy”, Subotić był tajnym współpracownikiem służb specjalnych PRL.
– Koncern medialny „ITI” (m.in. telewizja „TVN” czy portal internetowy „Onet”) powstał z inspiracji i za pieniądze władzy komunistycznej w Polsce.
– Leszek Maleszka pisał dla „Gazety Wyborczej” teksty krytykujące lustrację, podczas gdy okazał się być jednym z najbardziej gorliwych Tajnych Współpracowników Służby Bezpieczeństwa PRL.
– Radio „Zet” (pierwsza nazwa: Radio Gazeta) powstało dzięki poparciu Adama Michnika, pomocy finansowej z Francji oraz pomocy technicznej francuskiej rozgłośni RFI.
– Dariusz Fikus, gdy został mianowany naczelnym „Rzeczpospolitej” przez Tadeusza Mazowieckiego stwierdził, że kierowana przez niego gazeta skoncentruje się na prawie i ekonomii, gdyż… „Wyborcza” już zajmuje się polityką. Ta deklaracja chęci ustanowienia swoistego monopolu prasowego (jednych na politykę, drugich na ekonomię) nie wzbudziła w demokratycznym kraju większych głosów sprzeciwu.
– Film „Towarzysz Generał” został opublikowany w telewizji tylko raz i zrobił takie wrażenie, że… do dziś leży na półce w TVP. Autor filmu, nie będąc jego właścicielem (film sfinansowała TVP), nie może go rozpowszechniać czy wydać na DVD. Jedyną możliwością są dziś pirackie wersje w internecie.
– Film „Nocna zmiana” został wyemitowany 27 lipca 1995 roku miał ogromną widownię (ok. 6 milionów widzów). TVP nie zdecydowała się na powtórną emisję już nigdy…
– Michał Tusk (syn polityka Donalda Tuska) jako pracownik „Gazety Wyborczej” podjął współpracę z liniami lotniczymi OLT Express. Świadczył na jej rzecz usługi o charakterze PR-owskim. Z redakcją pożegnał się oficjalnie 12 kwietnia 2012r., ale jeszcze 23 marca w „Magazynie Trójmiejskim” ukazał się wywiad z Jarosławem Frankowskim, dyrektorem OLT Express. Tusk przyznał w rozmowie z „Wprost”, że to on sam układał pytania i odpowiadał na nie w imieniu Frankowskiego.
– Szef „Panoramy” Jacek Skorus przygotowywał podczas stanu wojennego propagandowe materiały deprecjonujące „Solidarność” – przypomina film dokumentalny Macieja Gawlikowskiego pt. „Pod prąd”. Zapewne dlatego, mimo zamówienia go przez TVP 2 i pozytywnych opinii, materiał trafił na półkę.
– Jarosław Gugała, jeden z najbardziej znanych dziennikarzy Polsatu, dla wielu telewidzów bezstronny obserwator życia politycznego, po dwóch „rozmowach” z politykami opozycji w Polsce został – odpowiednio – urlopowany oraz odsunięty od wykonywania obowiązków. Polsat-show w wykonaniu Gugały to rozmowa z politykami Prawa i Sprawiedliwości: Adamem Hofmanem i Joachimiem Brudzińskim. Niestety, filmy regularnie znikają z YouTube.