Bohomolec Franciszek

Franciszek Bohomolec (ur. 29 stycznia 1720 roku i zm. 24 kwietnia 1984 roku) – czołowy twórca polskiego oświecenia, urodzony 29 stycznia 1720 roku.

Był jezuitą. Pracował jako nauczyciel w Wilnie, gdzie ogłosił swoje dwie tragedie szkolne („Cezar w Egipcie” – jest to wierszowany przekład prozatorskiej sztuki Giulia Cesare’a Cordary’ego; „Lizymach”). Wydany przez Bohomolca tomik „Zabawki poetyckie” zawierał utwory, będące wzorem, poezji klasycystycznej. Lata pracy pedagogicznej tego autora oświecenia znalazły odbicie w zbiorze komedii przeznaczonych do odgrywania w szkole przez młodzież (przykładem takiego utworu może być „Paryżanin polski”). Bohomolec kształtował kulturę językową, a wstępem do tej pracy był stworzony przez niego słowniczek frazeologiczny łacińsko-polski.

Zobacz więcej: Franciszek Bohomolec

« Powrót do Leksykonu