Houwalt Ildefons

Ildefons Houwalt – ur. 23 stycznia 1910 w Nikołajewsku nad Amurem, zm. 27 października 1987 w Poznaniu – malarz i żołnierz Wojska Polskiego (podporucznik kawalerii). Uczył się w Gimnazjum Zygmunta Augusta w Wilnie wraz z Czesławem Miłoszem oraz Antonim Gołubiewem. Ukończył szkołę podchorążych rezerwy kawalerii (w Grudziądzu), w latach 1932-36 studiował na Uniwersytecie Stefana Batorego w Wilnie pod skrzydłami Ludomira Slendzińskiego, był członkiem Konwentu Polonia. W 1934 roku ożenił się z Barbarą Houwalt, z którą miał córkę, Barbarę Houwalt-Kostecką. Rok przed wojną podjął pracę w Grodnie na stanowisku referenta do spraw estetycznego porządkowania miasta.

Podczas wojny obronnej 1939 walczył w Wojsku Polskim i dostał się w 1941 roku do niewoli, był więziony w obozie jenieckim w Radomiu, po powrocie do Wilna został żołnierzem Armii Krajowej. Dzięki Wacławowi Taranczewskiemu został repatriowany do Poznania, wystawiał tam pracę był grafikiem w gazetach, jak i ilustrował książki. W 1951 roku Houwalt został aresztowany przez Urząd Bezpieczeństwa Publicznego, był więziony co wpłynęło na pogarszanie się jego stanu psychicznego i zaowocowało koszmarami, które śniły mu się aż do jego śmierci, ale którymi równocześnie inspirował się w swojej twórczości. Od lat 70. XX wieku Houwalt uznawany był za jednego z pionierów i czołowych przedstawicieli malarstwa fantastycznego.