Duracz Teodor

Teodor Duracz – ur. 9 lutego 1883 w Czupachówce, obecnie Ukraina, zm. 12 maja 1943 w Warszawie, polski działacz komunistyczny, adwokat, agent wywiadu sowieckiego. Od 1905 roku należał do PPS, potem do PPS-Lewicy i KPP. Studiował na Wydziale Prawa Uniwersytetu w Charkowie. W 1917 roku brał udział w rewolucji październikowej. W sierpniu 1918, gdy Ukrainę zajęły wojska „białych”, wrócił do Polski. W latach 1918-1939 obrońca w procesach politycznych polskich komunistów i działaczy robotniczych, bronił m.in. Marcelego Nowotkę i Małgorzatę Fornalską, był też obrońcą w twz. procesie łuckim.

Był wieloletnim współpracownikiem wywiadu sowieckiego w Polsce. Jego kancelaria adwokacka zajmowała się koordynacją obrony komunistycznych działaczy i osób prowadzących działalność szpiegowską na rzecz ZSRS. Jednocześnie pracował w sowieckim przedstawicielstwie handlowym w Warszawie. Przez kancelarię Duracza przechodziły informacje z jednej z najważniejszych siatek sowieckich, penetrującą MSW i polską policję polityczną. Aresztowany 11 marca 1943 roku i uwięziony na Pawiaku, zamordowany po torturach podczas przesłuchiwania przez Gestapo.

« Powrót do Leksykonu