Kochowski Wespazjan Hieronim

Wespazjan Hieronim Kochowski – polski poeta i historyk baroku, urodzony w 1633 roku. Pobierał nauki w Krakowie, a po zakończeniu edukacji walczył w chorągwi husarskiej przeciw Kozakom, Rosjanom oraz Szwedom. Jego debiutem literackim był poemat „Kamień świadectwa wielkiego w Koronie Polskiej senatora niewinności”, w którym bronił Jerzego Sebastiana Lubomirskiego. Jego pierwszy tomik – „Różaniec Najświętszej Panny Maryi” – poświęcony był rozważaniom na temat poszczególnych tajemnic różańca.

Najważniejszymi jego dziełami były utwory: „Niepróżnujące próżnowanie” – zbiór ten zawierał kilkaset utworów i był podzielony na siedem części; „Chrystus cierpiący”, w którym autor opłakiwał mękę Syna Bożego; „Ogród panieński”, objaśniający różne formy, jakimi była określana Matka Boska. Za najwybitniejsze dzieło Kochowskiego uważa się jego ostatni utwór zatytułowany „Psalmodia polska”, stanowiący zbiór psalmów i modlitw. Pisarz zmarł 6 czerwca 1700 roku w Krakowie.

« Powrót do Leksykonu