Prędota

Prędota – ur. ok. 1200 r., zm. 20 września 1266 r. w Krakowie, biskup krakowski, protektor kultu św. Stanisława. Należał do liczącego się w Małopolsce rodu Odrowążów, co ułatwiło mu karierę kościelną. Jego krewny Iwo Odrowąż był biskupem krakowskim w latach 1218-1229 i to zapewne w jego otoczeniu Prędota kształtował swój charakter i nabywał doświadczenia niezbędnego do pełnienia wysokich stanowisk kościelnych. W marcu 1242 roku Prędota został jednomyślnie wybrany biskupem krakowskim.

Między 1242 a 1244 rokiem dokonał uroczystego podniesienia szczątków św. Stanisława z grobowca pod posadzką katedry na Wawelu i umieścił je w sarkofagu naziemnym. Długotrwałe starania biskupa o uznanie Stanisława świętym zakończyły się sukcesem 8 września 1253 roku. Święty Stanisław, biskup-męczennik był pierwszym w dziejach Polakiem wyniesionym na ołtarze. Bardzo ważne dla późniejszych dziejów Polski było przekonanie, że w przyszłości dojdzie do zjednoczenia księstw piastowskich w jeden kraj, tak jak doszło do zrośnięcia się ciała św. Stanisława, poćwiartowanego przez oprawców.