Zawadzki Aleksander

Aleksander Zawadzki – ur. 16 grudnia 1899 r. w Będzin-Ksawera, zm. 7 sierpnia 1964 r. w Warszawie, polski komunistyczny działacz partyjny i państwowy. Walczył w wojnie polsko-bolszewickiej, m. in. w obronie Lwowa. W kopalni „Paryż” w Dąbrowie Górniczej, gdzie pracował po wojnie, zetknął się z ruchem komunistycznym i wstąpił do KZMP, za co był poszukiwany przez policję. Członek KPP, w 1924 roku ukończył kilkutygodniową szkołę partyjną w Moskwie.

W 1925 roku aresztowany w Wilnie pod zarzutem udziału w zabójstwie konfidenta i prowokatora policji odpowiedzialnego za aresztowania członków Zarządu Okręgowego KPP w Dąbrowie Górniczej. Skazany na 6 lat ciężkiego więzienia. W 1934 roku ponownie aresztowany jako członek KC PPR, a w 1936 roku ponownie aresztowany i za działalność na szkodę państwa polskiego skazany na 15 lat więzienia. Przebywał w więzieniu w Brześciu nad Bugiem do czasu zajęcia miasta przez Armię Czerwoną we wrześniu 1939 roku.

W czasie II wojny światowej mianowany przez samego gen. Karola Świerczewskiego porucznikiem i zastępcą szefa Wydziału Oświatowego 1 Korpusu Polskiego w ZSRS. 30 stycznia 1944 roku podczas uroczystości żałobnych upamiętniających ofiary zbrodni katyńskiej, w wygłoszonym przemówieniu potwierdził sprawstwo Niemców pomordowania polskich oficerów, tym samym artykułując tzw. „kłamstwo katyńskie”. Od 1944 roku członek PPR, pełnił tam, a następnie w PZPR szereg funkcji. Był m.in. członkiem Biura Politycznego, a następnie KC PPR i KC PZPR, przewodniczącym Rady Państwa od 1952 roku, aż do swojej śmierci. Pełnił też funkcję zastępcy szefa Rady Nadzorczej RSW Prasa.