Komorowski Tadeusz
Tadeusz Komorowski ps. „Bór” – ur. 1 czerwca 1895 r. w Chorobrowie, zm. 24 sierpnia 1966 r. w Buckley w Anglii, generał dywizji Wojska Polskiego, dowódca Armii Krajowej, Naczelny Wódz, kawaler Orderu Orła Białego i Virtuti Militari. Rozpoczął karierę wojskową w armii austro-węgierskiej. Szkołę oficerską piechoty i kawalerii ukończył w Wiener Neustadt w Austrii. 15 listopada 1918 został przyjęty do Wojska Polskiego z zatwierdzeniem posiadanego stopnia porucznika, został przydzielony do 9 Pułku Ułanów. Wziął udział w wojnie z Ukraińcami, a później wojnie polsko-bolszewickiej. W latach 1922-1923 był instruktorem jazdy konnej w Oficerskiej Szkole Artylerii w Warszawie i Toruniu.
W 1926 roku został przeniesiony do Kadry Oficerów Kawalerii i przydzielony do Szkoły Podoficerów Zawodowych Kawalerii we Lwowie na stanowisko komendanta. W styczniu 1929 roku został mianowany dowódcą 9 Pułku Ułanów Małopolskich. W listopadzie 1938 roku został komendantem Centrum Wyszkolenia Kawalerii w Grudziądzu. W 1924 roku, w Paryżu, uczestniczył w Igrzysk Olimpijskich w jeździectwie. W 1936 roku, w Berlinie, był kierownikiem ekipy jeździeckiej, która zdobyła srebrny medal na Igrzyskach Olimpijskich.
Po zakończeniu kampanii wrześniowej 1939 roku, uniknął niewoli i przedostał się do Krakowa. Pod koniec 1939 stworzył w Krakowie konspiracyjną Organizację Wojskową i kierował nią do stycznia 1940, kiedy podporządkowała się ZWZ. Od 1 lipca 1943 roku, a formalnie od 17 lipca został dowódcą AK. Podjął decyzję o wybuchu Powstania warszawskiego. Po kapitulacji Powstania przebywał w niemieckich oflagach. W okolicach Innsbrucku został wyzwolony przez żołnierzy amerykańskiej 103 Dywizji Piechoty. 12 maja 1945 roku przybył do Londynu. 28 maja 1945 roku objął obowiązki Naczelnego Wodza, funkcję tę pełnił do 8 listopada 1946 roku. Pełnił funkcje w rządzie RP na uchodźstwie, był Prezesem Rady Ministrów. Działał w Kole byłych Żołnierzy Armii Krajowej, a z jego inicjatywy 1 sierpnia 1966 dla upamiętnienia czynu zbrojnego żołnierza AK ustanowiono odznaczenie pamiątkowe – Krzyż Armii Krajowej.
Zobacz też: dowódcy Armii Krajowej.