„Studnia” – Zbigniew Herbert

[ Powrót do poezji Zbigniewa Herberta ]

[ Powrót do tomu Hermes, pies i gwiazda ]

„Studnia” – Zbigniew Herbert

Studnia stoi na środku placu wśród kamienic, gołębi wież. W żyle zimnej cembrowiny bije źródełko. Bije tak niespokojnie, jakby za chwilę miało zamrzeć. Na górze wyrzeźbiono sen kamiennego psa. Głowa z piaskowca leży między łapami. Śpi mocno. Nic go nie obchodzi koniec świata.