8. Cromwell (Kaczmarski, Gintrowski, Łapiński)

[Powrót do tekstów z płyty Wojna postu z karnawałem]

8. Cromwell [03:16] (muz. i sł. J. Kaczmarski – wykonanie Kaczmarski, Gintrowski, Łapiński)

Idą na Londyn! Idą purytanie!
Siłą ich czystość czyli lęk przed grzechem
Lęk rodzi wściekłość, a wściekłość – powstanie
Idą pokonać chrześcijan – chrześcijanie
Mgłą dysząc zamiast oddechem

Broni się grzeszny król i pomazaniec
Nie tyle władzy żal mu, co zasady
Żal płynie z winy, a z winy – kajanie
Lecz nie kajania pragną purytanie
Muszą dowody mieć – zdrady

Dowodem – zdrada. Ów zdrajca zdradzony
Przez własne siły, (te na które liczył)
Nie może przecież zachować korony
Skoro przez Boga został osądzony
I sądzą go jego stronnicy

Jak zwykle chaos jest przy tym i zamęt
Ulica prawdę waży i rozdziela
O swoją przyszłość troszczy się parlament
Skazaniec łzawy szkicuje testament
Z myślą o losie Cromwella

Turla się głowa królewska pod stopy
Sprawiedliwości stało się więc zadość
Dla zniewolonej wzór to Europy
Szafot wszak biskup w końcu sam pokropił
I wielka nastała radość!

Wszystko to rankiem nadziei i wiary
Gdy strach i skrucha były zmian motorem
Wieczorem Cromwell rozpędza parlament
Sam się mianuje Lordem Protektorem
Ofiara własnej ofiary

Idą na Londyn! Idą purytanie!