8. Cromwell (Kaczmarski, Gintrowski, Łapiński)
[Powrót do tekstów z płyty Wojna postu z karnawałem]
8. Cromwell [03:16] (muz. i sł. J. Kaczmarski – wykonanie Kaczmarski, Gintrowski, Łapiński)
Idą na Londyn! Idą purytanie!
Siłą ich czystość czyli lęk przed grzechem
Lęk rodzi wściekłość, a wściekłość – powstanie
Idą pokonać chrześcijan – chrześcijanie
Mgłą dysząc zamiast oddechem
Broni się grzeszny król i pomazaniec
Nie tyle władzy żal mu, co zasady
Żal płynie z winy, a z winy – kajanie
Lecz nie kajania pragną purytanie
Muszą dowody mieć – zdrady
Dowodem – zdrada. Ów zdrajca zdradzony
Przez własne siły, (te na które liczył)
Nie może przecież zachować korony
Skoro przez Boga został osądzony
I sądzą go jego stronnicy
Jak zwykle chaos jest przy tym i zamęt
Ulica prawdę waży i rozdziela
O swoją przyszłość troszczy się parlament
Skazaniec łzawy szkicuje testament
Z myślą o losie Cromwella
Turla się głowa królewska pod stopy
Sprawiedliwości stało się więc zadość
Dla zniewolonej wzór to Europy
Szafot wszak biskup w końcu sam pokropił
I wielka nastała radość!
Wszystko to rankiem nadziei i wiary
Gdy strach i skrucha były zmian motorem
Wieczorem Cromwell rozpędza parlament
Sam się mianuje Lordem Protektorem
Ofiara własnej ofiary
Idą na Londyn! Idą purytanie!