Salon

W kilku tekstach na tej stronie mowa o „Salonie III RP”. Czym jest ten Salon? Określenie, które zapożyczono tu od pisarza Waldemara Łysiaka, ma na celu określenie „grupy trzymającej władzę”. Choć w III RP Salon rządził z przerwami (przerwały je tylko rządy Olszewskiego, Marcinkiewicza i Kaczyńskiego), znacznie groźniejsza wydaje się być władza nad duszami. Władza autorytetów, władza mediów.

Salon to nie jest żaden klub. Nie da się do niego zapisać. Chociaż nie, da się. Wystarczy obrazić Kościół lub zmieszać z błotem Kaczyńskiego. To cechy charakterystyczne Salonowców. Inne znaki szczególne to:

– homofilia (umiłowanie i promocja homoseksualizmu)

– semitofilia i zawzięte poszukiwanie antysemitów, którzy mogą czaić się za każdym rogiem

– określanie polskiego ruchu narodowego mianem „faszystów” (to technika rodem z ZSRS)

– bardzo często pochodzenie z rodzin komunistycznych

– często pochodzenie z rodzin żydowskich

– absolutna poprawność polityczna

– regularne powoływanie się na „autorytety”

Do Salonowców należą głównie politycy, artyści, dziennikarze. Są wśród nich w mniejszej liczbie także sportowcy, a nawet księża.