Broń drzewcowa

Broń drzewcowa – broń wchodząca w zakres broni białej, składająca się konstrukcyjnie z grotu z kości, rogu lub metalu, który był osadzony na drewnianym drzewcu.

Zalicza się do niej broń służącą do walki wręcz (spisa, lanca, rohatyna) i do miotania (oszczep, dziryt), jak też do zadawania pchnięć (pika, kopia). Przykładem na zastosowanie niemal wszystkich powyższych elementów w jednej broni drzewcowej jest polska kosa bojowa.

« Powrót do Leksykonu