Wasilewski Arkadiusz
Arkadiusz Wasilewski ps. „Biały”, „Tadeusz Krzysiak” – ur. 4 stycznia 1925 r. w Sterdyni powiat Sokołów Podlaski, zm. 7 marca 1949 r.w Warszawie, żołnierz ZWZ-AK, członek Zrzeszenia WiN w okresie powojennym. W czasie okupacji niemieckiej został wywieziony na roboty przymusowe do Niemiec. Udało mu się stamtąd uciec i wrócić w strony rodzinne. W 1943 roku wstąpił do AK. W sierpniu 1944 roku po zajęciu wschodniej Polski przez wojska sowieckie zgłosił się ochotniczo do służby wojskowej. Został skierowany do szkoły podoficerskiej KBW w Świdniku, a następnie w Jastkowie i Andrzejewie. Stamtąd został skierowany do Centrum Wyszkolenia KBW. Wówczas jednak uciekł z wojska i powrócił na Lubelszczyznę, gdzie nawiązał kontakty z oddziałem Hieronima Dekutowskiego „Zapory”.
W czasie pierwszej amnestii z 2 sierpnia 1945 roku ujawnił się i zamieszkał w Urzędowie na Lubelszczyźnie. Jednakże już w grudniu 1945 roku został tam aresztowany i oskarżony o współpracę z partyzantami. Przeszedł nieludzkie śledztwo w osławionym więzieniu UB w Lubelskim Zamku. Mimo tego nie załamał się i w październiku 1946 roku został zwolniony z braku dowodów winy. Podupadł na zdrowiu, ale dzięki pieniądzom przekazanym przez mjr. Dekutowskiego szybko powrócił do zdrowia i już w już w styczniu 1947 roku wstąpił do partyzanckiego oddziału Romana Suchala ps. „Jurand”.
Jesienią 1947 roku zdecydował się wraz z grupą żołnierzy mjr. Hieronima Dekutowskiego „Zapory” zagrożonych aresztowaniem na próbę ucieczki na Zachód. Jednak w wyniku zdrady i prowokacji zorganizowanej przez UB z Katowic wszyscy oni zostali aresztowani. Został zatrzymany 16 września 1947 roku. Następnie trafił do centralnego więzienia MBP w Warszawie na Mokotowie. Wyrokiem Wojskowego Sądu Rejonowego w Warszawie z 15 listopada 1948 roku został skazany na karę śmierci. Został stracony 7 marca 1949 roku razem z sześcioma towarzyszami walki: majorem Hieronimem Dekutowskim, Romanem Grońskim, Stanisławem Łukasikiem, Jerzym Miatkowskim, Tadeuszem Pelakiem i Edmundem Tudrujem w więzieniu mokotowskim przy ul. Rakowieckiej w Warszawie. Egzekucję wykonał Piotr Śmietański. Jego zwłoki zostały przez bezpiekę potajemnie pogrzebane na tzw. „Łączce” na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach. Jego szczątki zostały zidentyfikowane w 2013 roku podczas badań IPN.
« Powrót do Leksykonu