Omiljanowicz Aleksander

Aleksander Omiljanowicz – ur. 8 maja 1923 r. w Suwałkach, zm. 6 kwietnia 2006 r. w Barczewie,  polski pisarz, funkcjonariusz UB, szef PUBP w Iławie i Nidzicy. Był więźniem hitlerowskich obozów koncentracyjnych, aresztowany za działalność w ZWZ, był łącznikiem. W październiku 1945 roku zatrudnił się w UB w Suwałkach. Jako pracownik UB, a także NKWD i sowieckiego kontrwywiadu Smierz, likwidował przeciwników politycznych, Polaków, którzy nie zgodzili się na nową sowiecką okupację. WiN za zwalczanie podziemia niepodległościowego wydał na niego wyrok śmierci. Próby likwidacji ubeka nie powiodły się, za to w 1947 roku podziemie zabiło jego brata za współpracę z NKWD.

W 1948 roku Wojskowy Sąd Rejonowy w Olsztynie skazał go na osiem lat więzienia za zbytne okrucieństwo podczas śledztw. Odbył połowę kary. Po wyjściu z więzienia został znanym pisarzem. Opisywał powojenne walki partyzantów antykomunistycznych zawsze określając ich mianem bandytów. W III RP Sąd Rejonowy w Suwałkach skazał go na 4,5 roku więzienia uznając go winnym „bezprawnego zatrzymywania, bicia i znęcania się nad członkami organizacji niepodległościowych, głównie ugrupowania Wolność i Niezawisłość”. Proces sądowy wykazał również, że był on współpracownikiem sowieckiego wywiadu wojskowego Smiersz. Penetrował polskie podziemie, a także donosił na oficerów LWP o poglądach antysowieckich. Za swoją działalność miał pobierać pieniądze od Rosjan. Zmarł w kwietniu 2006 roku w zakładzie karnym w Barczewie koło Olsztyna.

« Powrót do Leksykonu