Baranowski Bohdan

Bohdan Baranowski (ur. 1 lipca 1915 w Warszawie, zm. 24 czerwca 1993 w Łodzi) – polski historyk, orientalista, regionalista, profesor nauk humanistycznych.

W latach 1937–1939 pracował w Archiwum Głównym Akt Dawnych. W czasie okupacji należał do AK, uczestniczył w tajnym nauczaniu. Brał udział w Powstaniu warszawskim. Po zakończeniu wojny przeniósł się do Łodzi, gdzie rozpoczął pracę na nowo powstałym Uniwersytecie Łódzkim. Został pracownikiem Katedry Historii Polski. W 1948 otrzymał stanowisko docenta, w 1950 profesora nadzwyczajnego, a w 1957 profesora zwyczajnego. Posiadał szerokie zainteresowania badawcze. W ramach badania dziejów Orientu zajmował się zwłaszcza tematyką tatarską, turecką, muzułmańską oraz historią Zakaukazia. Zajmował się również dziejami wsi polskiej, jej życia codziennego, religijnego, obyczajów i kultury ludowej. Prowadził również badania nad historią regionu łódzkiego, historią Łodzi oraz historią Uniwersytetu Łódzkiego. Ogłosił około 300 prac, w tym 35 książek. Odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski.

« Powrót do Leksykonu