Andegaweńska Jadwiga

Jadwiga Andegaweńska – ur. między 3 października 1373 a 18 lutego 1374 r. w Budzie zm. 17 lipca 1399 r. w Krakowie, córka Ludwika Węgierskiego i Elżbiety Bośniaczki, od 1384 roku królowa Polski. Święta Kościoła katolickiego, patronka Polski. Zgodnie z postanowieniami unii w Krewie, zawarła związek małżeński z ochrzczonym już księciem Litwy Władysławem Jagiełłą, który przez ten związek stał się królem Polski. Na wiosnę 1387 roku stanęła na czele wyprawy rycerstwa polskiego, której celem była rewindykacja zajętej przez Węgrów Rusi Czerwonej. 26 września 1387 roku we Lwowie złożył jej hołd lenny hospodar mołdawski Piotr I.

W 1397 roku w Inowrocławiu odbyła zjazd z wielkim mistrzem krzyżackim Konradem von Jungingenem w celu wynegocjowania powrotu do Polski ziemi dobrzyńskiej. Na swoim dworze skupiła elitę intelektualną Polski. Zleciła pierwsze w naszej historii tłumaczenie Księgi Psalmów na język polski. Fundowała wiele nowych kościołów, uposażała istniejące już klasztory, opiekowała się szpitalami. Zmarła w połogu, po urodzeniu córki Elżbiety Bonifacji, która również zmarła. Po śmierci Jadwigę otoczono kultem. Została beatyfikowana 31 maja 1979 roku i kanonizowana 8 czerwca 1997 roku. Zarówno błogosławioną, jak i świętą ogłosił ją Jan Paweł II.

« Powrót do Leksykonu