Grzesik Karol

Karol Grzesik, ps. Hauke – ur. 30 maja 1890 w Siedliskach, zm. 1940 w Kijowie) – polski polityk działający na Górnym Śląsku, poseł na Sejm RP II i III kadencji, marszałek Sejmu Śląskiego IV kadencji (1935–1939), prezydent Chorzowa.

Kapitan rezerwy artylerii Wojska Polskiego, ofiara zbrodni katyńskiej. Studiował dwa semestry prawo i teologię w Krakowie i we Wrocławiu, wcielony podczas I wojny światowej do niemieckiego wojska. Członek Związku Młodzieży Polskiej „Zet” i POW (szef referatu artylerii w POW Górnego Śląska. W II RP wstąpił do WP, brał udział w I Powstaniu Śląskim i w II Powstaniu śląskim. Od 1920 roku był polskim przedstawicielem w Komendzie Głównej Policji Plebiscytowej w Opolu. Był także szefem Głównego Inspektoratu Dowództwa Obrony Plebiscytowej i dowództwa Grupy Operacyjnej „Wschód” podczas III Powstania śląskiego. Został podczas niego aresztowany na polecenie Wojciecha Korfantego za ogłoszenie się naczelnym wodzem powstania. Współpracował ze Związkiem Powstańców Śląskich i był prezesem tej organizacji od 1923 do 1925 roku.

Pracował jako naczelnik gminy Wielkie Hajduki (od 1927), należał do Związku Naprawy Rzeczypospolitej. Był odpowiedzialny za wspołorganizowanie Narodowo-Chrześcijańskiego Zjednoczenia Pracy. Od 1937 roku przywódca Zjednoczonych Związków Zawodowych w Polsce, przez dwa lata do 1939 roku był prezesem górnośląskiego OZN. Znalazł się na niemieckiej liście Sonderfahndungbusch Polen, wyjechał do Lwowa. Na skutek Ataku ZSRS na Polskę został aresztowany przez sowietów i zamordowany przez NKWD.

« Powrót do Leksykonu