Teofil Biela

Teofil Biela – urodzony 13 marca 1897 w Zaborzu Wsi, zmarł 6 września 1939 w obozie pod Nieborowicami, polski działacz i przewodniczący lokalnych organizacji narodowych, powstaniec śląski, dowódca kompanii, kawaler Virtuti Militari, naczelnik okręgowy gminy Czuchów-Czerwionka.

Urodził się w rodzinie górniczej, był listonoszem, a później ślusarzem w kopalni, skąd został zwolniony z wstąpienie do Zjednoczenia Zawodowego Polaków. W 1918 roku wcielono go do armii niemieckiej, skąd powrócił w 1919 i wstąpił do POW Górnego Śląska i Towarzystwa Gimnastycznego Sokół. Brał udział w trzech Powstaniach Śląskich, gdzie wyróżnił się odwagą, ale i rozsądkiem. W 1922 roku Józef Piłsudski uhonorował go Krzyżem Srebrnym Virtuti Militari.

Po wkroczeniu Niemców do Polski w 1939 roku, wyznaczono nagrodę za głowę Bieli. Zdradzony i wydany okupantom, zginął rozstrzelany w niemieckim obozie.

« Powrót do Leksykonu