Zamek w Bydgoszczy

Zamek w Bydgoszczy – budowla obronna i administracyjna znajdująca się w województwie kujawsko-pomorskim.

Została wzniesiona przez Kazimierza Wielkiego w 1370 roku jako jeden z węzłów umocnień północnych rubieży Królestwa Polskiego na linii Noteci i Wisły. W latach 1370-1377 był rezydencją Kazimierza Słupskiego (wnuka Kazimierza Wielkiego), później aż do potopu szwedzkiego – rezydencją starostów bydgoskich. Przebywali w nim prawie wszyscy królowie polscy, a szczególnie często Kazimierz Jagiellończyk (podczas wojny trzynastoletniej), zaś w 1577 roku mieszkał w nim król Stefan Batory. Został zdobyty podczas potopu szwedzkiego. Podczas próby odbicia przez wojska polskie został wysadzony. Ruiny z latami coraz bardziej niszczały. Zamek nie został odbudowany, a w dzisiejszych czasach na jego terenie znajduje się przedszkole.

Zamek został zbudowany na planie prostokąta na wzgórzu, na wschód od miasta lokacyjnego w miejsce spalonego w 1330 roku przez Krzyżaków grodu bydgoskiego. Posiadał własny systemem fortyfikacji. Zbudowano również fortyfikacje bastionowe, które miały chronić oprócz samego zamku, również przedpole miasta.

« Powrót do Leksykonu