Życiorys Bronisława Komorowskiego

[ Afery ] [ Biografia ] [ Errata do biografii ] [ Cytaty ] [ Gafy ] [ Komorowski a WSI ] [ Kontrowersje ] [ Ortografia ]
[ Otoczenie ] [ Pochodzenie ] [ Przesłuchanie ] [ Rodzina ] [ Wpadki ] [ Wybory ] [ Życiorys ] [ Linki ]

[ Bronisław Komorowski – strona informacyjna ]

Bronisław Komorowski urodził się 4 czerwca 1952 roku w Obornikach Śląskich. Jest synem Zygmunta Leona Komorowskiego oraz Jadwigi z Szalkowskich. Przez pewien czas podawał, że ma pochodzenie hrabiowskie. Badania genealogów udowodniły, że jego przodkowie aby podnieść swoją pozycję w czasach zaborów, sfałszowali dokumenty o pochodzeniu.

Ukończył XXIV Liceum Ogólnokształcące im. Cypriana Norwida. W 1968 roku jeszcze jako uczeń liceum brał udział w wiecach organizowanych po wydarzeniach marcowych. Za prowadzoną działalność opozycyjną po raz pierwszy został zatrzymany w 1971 roku. Przez wiele lat związany był z ruchem harcerskim, gdzie poznał swoją żonę Annę Dembowską, pochodzącą z rodziny pracowników komunistycznej bezpieki. Mają piątkę dzieci: Zofię, Tadeusza, Marię, Piotra i Elżbietę.

Już jako licealista zaangażował się w działalność opozycyjną, brał udział w manifestacjach, m.in. w czasie wydarzeń marcowych w 1968 roku. Pierwszy raz został aresztowany w grudniu 1971 roku. Uczestniczył w akcjach pomocy dla poszkodowanych robotników Radomia i Ursusa w 1976 roku. Współpracował z KOR i ROPCiO. Organizował manifestacje patriotyczne. Był drukarzem, dziennikarzem, kolporterem i wydawcą prasy podziemnej. Ukończył Wydział Historyczny Uniwersytetu Warszawskiego uzyskując tytuł magistra historii.

W 1977 roku pracował w Zespole Prasy PAX, a od roku 1977 do 1980 był stażystą w w redakcji „Słowa Powszechnego”, wydawanego przy wsparciu PZPR i krytykowanego przez Episkopat Polski. W latach 1980-1981 pracował w Ośrodku Badań Społecznych NSZZ „Solidarność” Regionu Mazowsze. Od września 1982 roku był redaktorem niezależnego, podziemnego pisma „ABC” (Adriatyk – Bałtyk – Morze Czarne). W okresie stanu wojennego i później, do 1989 roku, wykładał historię w niższym seminarium duchownym w Niepokalanowie. W 1980 roku wstąpił do NSZZ „Solidarność”, organizował struktury związku w Regionie Mazowsze, pracował w Ośrodku Badań Społecznych NSZZ „Solidarność”. W czasie stanu wojennego był internowany od grudnia 1981 do czerwca 1982 roku.

Jak sam określił w książce „Prawą stroną. Życie, polityka, anegdota”, jego kariera rozwijała się stopniowo, „a nie skokiem – z konspiracji wprost na szczyty władzy państwowej”. Jednak w latach 1989–1990 pełnił funkcję dyrektora gabinetu ministra Aleksandra Halla w Urzędzie Rady Ministrów, a już w latach 1990–1993 cywilnego wiceministra obrony narodowej ds. wychowawczo-społecznych w rządach: Tadeusza Mazowieckiego, Jana Krzysztofa Bieleckiego i Hanny Suchockiej.

W latach 90. związany był z Unią Demokratyczną, potem z Unią Wolności. W wyborach w 1997 roku zdobył mandat poselski jako kandydat AWS. W latach 1997–2000 przewodniczył sejmowej Komisji Obrony Narodowej, a w latach 2000–2001 był ministrem obrony narodowej w rządzie Jerzego Buzka. Od 2001 roku członek Platformy Obywatelskiej. 5 listopada 2007 roku został wybrany Marszałkiem Sejmu. Funkcję tę pełnił do 8 lipca 2010 roku.

Na skutek śmierci prezydenta Lecha Kaczyńskiego w katastrofie smoleńskiej, jako Marszałek Sejmu, w oparciu o art. 131 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej z 1997 roku, przez trzy miesiące wykonywał obowiązki prezydenta RP. Po wygranych wyborach, pięcioletnia kadencja prezydencka Bronisława Komorowskiego rozpoczęła się 6 sierpnia 2010 z chwilą złożenia przysięgi przed Zgromadzeniem Narodowym. Przed złożeniem przysięgi zrezygnował z członkostwa w Platformie Obywatelskiej.

Zobacz więcej w oficjalnej biografii, a także przeczytaj erratę do biografii i informacje o rodzinie Bronisława Komorowskiego.