Desperacja (1988)

Większa część akcji filmu „Desperacja”, w reżyserii Zbigniewa Kuźmińskiego, dzieje się tuż przed wybuchem Powstania styczniowego. Jesienią 1862 roku carska policja tropi w Warszawie spiskowców. Pułkownik Huber, szef policji, wpada na ślad emisariusza Ludwika Mierosławskiego, który przekazuje studentowi Marcinowi odezwę i wyraża zgodę na dowodzenie oddziałami Powstańców.

Podczas rewizji u studenta, ratuje go spotkana na schodach Katarzyna. Marcin zostaje jej kochankiem, zamieszkuje w wynajętej dla niego pracowni. Katarzyna pracuje dla pułkownika Hubera. Dzięki udanej prowokacji ma nadzieję na wyjednanie powrotu męża z zesłania. Marcin z kolegami postanawia utworzyć nową komórkę konspiracyjną.

Marcin z Katarzyną jadą do Drezna na spotkanie z Ludwikiem Mierosławskim. Za nimi podąża szpicel Hubera. Kochankowie wracają do Warszawy, Katarzyna chce ukryć Marcina przed pułkownikiem, który żąda wydania spiskowców. Dziewczyna odmawia, trafia do cytadeli. Wybucha Powstanie styczniowe. Katarzyna, w kibitce pod eskortą Woroncowa, jedzie na zesłanie. Atakuje ich oddział Powstańców, wśród których jest Marcin. W walce giną Woroncow i Marcin.

Data premiery: 10 kwietnia 1989 roku

Reżyseria: Zbigniew Kuźmiński

Czas trwania: 106 minut

W filmie wystąpili:

Maria Krawczyk – Katarzyna Zaborowska
Krzysztof Ibisz – Marcin (Stefan Bobrowski)
Janusz Zakrzeński – pułkownik Huber
Leszek Zdybał – major Dymitr Woroncow
Piotr Zawadzki – Władysław Daniłowski
Cezary Nowak – Adam Asnyk
Bogusław Semotiuk – Włodzimierz Wolski
Krzysztof Kaczmarek – Wiciak
Wojciech Asiński – Bareta
Zbigniew Bogdański – Abramowicz
Michał Szewczyk – szpicel