Węgierski Jerzy

Jerzy Węgierski – ur. 13 lutego 1915 roku we Lwowie i zm. 4 czerwca 2012 roku w Katowicach – polski uczony, żołnierz, pisarz i profesor. Przed wojną pracował w Zakopanem, we wrześniu 1939 roku brał udział w obronie Lwowa. Od sierpnia 1942 roku był członkiem AK, brał następnie udział w akcji Burza. Podczas okupacji Lwowa przez sowietów został aresztowany przez NKWD i po ciężkich torturach skazano go na dziesięć lat łagru politycznego, tzw. Specłagru.

W trakcie niewoli poznał Aleksandra Sołżenicyna, który wspomina o nim w samych superlatywach w „Archipelagu GUŁag”. Węgierski przebywał w łagrach, aż do 1954 roku i pomimo skazania na dożywotnie zesłanie powrócił do PRL w ramach repatriacji, w końcówce 1955 roku.

Po odzyskaniu wolności był pracownikiem projektowym w Gliwicach, następnie w Instytucie Urbanistyki i Architektury w Katowicach, jak i w katowickich PKP. Kształcił się także naukowo, był doktorem nauk technicznych, a następnie profesorem nadzwyczajnym i wykładał na Politechnice Śląskiej i Politechnice Warszawskiej. Działał także przez rok (1980-1981) w „Solidarności”, wraz z wybuchem stanu wojennego przeszedł na emeryturę.

« Powrót do Leksykonu