Korabiewicz Wacław

Wacław Korabiewicz – ur. 5 maja 1903 w Petersburgu, zm. 15 lutego 1994 w Warszawie – polski podróżnik, reportażysta, lekarz. Studiował medycynę i etnografię na Uniwersytecie Stefana Batorego w Wilnie (1927-1932). W 1930 roku odbył podróż do Grecji i Turcji przy wykorzystaniu kajaka, po studiach pracował jako lekarz w gdyńskiej Wyższej Szkole Morskiej, a w latach 1931-1939 był lekarzem okrętowym na pokładzie „Daru Pomorza”. Wraz z wybuchem II wojny światowej został internowany wraz załogą „Daru Pomorza” w Szwecji, w Sztokholmie. Korabiewicz zamieszkał w Londynie, a następnie w Brazylii, w Sao Paulo oraz Rio de Janeiro, gdzie organizował pomoc dla polskich jeńców, był także uczestnikiem wypraw w głąb Amazonii.

Jako Delegat Rządu RP w Londynie przebywał od 1943 roku w Afryce, w 1946 roku opiekował się polskimi uchodźcami w Rodezji Północnej (późniejsze Zimbabwe) oraz w Dar es Salaam. Pracował także jako lekarz w Etiopii, w latach 1954-1956. Po krótkotrwałym powrocie do Polski (1958) został oddelegowany do placówki epidemiologicznej w Ghanie, powrócił do Warszawy, gdzie przekazał różnorakie eksponaty Muzeum Narodowemu oraz Państwowemu Muzeum Etnograficznemu, wystawiał zebrane przez siebie zbiory sztuki afrykańskiej, podróżował nadal do Afryki i na Bliski Wschód, gdzie prowadził prace badawcze. Za swoją działalność został odznaczony m.in. Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski. Po śmierci Korabiewicza urnę z jego prochami wrzucono w głębiny Morza Bałtyckiego.

« Powrót do Leksykonu