Komitet Narodowy Polski

Komitet Narodowy Polski – działał założony m.in. przez  Romana Dmowskiego w Warszawie i Piotrogrodzie w latach 1914-1917, a następnie, jako Komitet Narodowy Polski w Paryżu w latach 1917-1919. Początkowo działał jako organizacja polityczna stanowiąca konkurencję wobec polityków z kręgu Józefa Piłsudskiego. Dominowała w nim frakcja antyniemiecka, która uważała, że Polska może odzyskać niepodległość jedynie we współpracy z Rosją. Siłą zbrojną, która wspierała Komitet, była Armia Polska we Francji, zwana potocznie Błękitną Armią gen. Hallera.

Natomiast Komitet Narodowy Polski w Paryżu, powstały z inicjatywy Romana Dmowskiego w 1917 roku, za cel miał odbudowę państwa polskiego przy pomocy państw Ententy. Był uznawany przez rządy Francji, Wielkiej Brytanii, Włoch i USA za namiastkę rządu polskiego na emigracji i oficjalne przedstawicielstwo interesów Polski. Prowadził politykę zagraniczną odradzającego się państwa polskiego i organizował Armię Polską we Francji. Jego przywódcami byli m.in. Roman Dmowski i Ignacy Paderewski. Rozwiązał się po uznaniu powstałego 16 stycznia 1919 roku, rządu Ignacego Jana Paderewskiego.

« Powrót do Leksykonu