Pakt Sikorski-Majski

Pakt Sikorski-Majski – układ z dnia 30 lipca 1941 roku między Polską reprezentowaną przez Władysława Sikorskiego a ZSRS, przywracający stosunki dyplomatyczne między obu państwami (zerwane 17 września 1939 z chwilą agresji sowieckiej na Polskę, wobec wysuniętego wówczas w nocie skierowanej do ambasadora RP stwierdzenia strony sowieckiej o zaprzestaniu istnienia państwa polskiego). Układ miał na celu wspólną walkę obu państw z III Rzeszą w czasie II wojny światowej w ramach koalicji antyhitlerowskiej.

Na mocy układu rząd ZSRS zagwarantował „amnestię” dla obywateli polskich: więźniów politycznych i zesłańców pozbawionych wolności na terenie ZSRS w więzieniach i obozach Gułagu. Stworzono na ich bazie Polskie Siły Zbrojne w ZSRS pod dowództwem gen. Władysława Andersa, które jako 2 Korpus Polski stanowiły od 1942 roku  trzon Polskich Sił Zbrojnych na Zachodzie.

Po odkryciu przez Niemców masowych grobów polskich oficerów zamordowanych przez NKWD w Katyniu i zwróceniu się przez rząd polski do Międzynarodowego Czerwonego Krzyża o dochodzenie w sprawie, ZSRS jednostronnie zerwał stosunki dyplomatyczne z rządem Rzeczypospolitej Polskiej. Nie oznaczało to jednak unieważnienia pozostałych elementów umowy.

« Powrót do Leksykonu