Bokszczanin Janusz

Janusz Bokszczanin ps. „Sęk”, „Wir”, „Bartek”, „Lech” – ur. 29 października 1894 r. w Grodnie zm. 1 sierpnia 1973 r. w Paryżu, pułkownik dyplomowany kawalerii Wojska Polskiego. W czasie okupacji, w lutym 1940 roku wstąpił do ZWZ, później przekształconego w AK. W maju był aresztowany w łapance i przebywał na Pawiaku oraz w przejściowym obozie przy ul. Skaryszewskiej. W październiku po „kwarantannie” został zwolniony i powrócił do działalności w ZWZ.

Przed wybuchem Powstania warszawskiego przebywał w Boernerowie, gdy Powstanie wybuchło bezskutecznie próbował się przebić do stolicy. Został ranny i wywieziony na roboty przymusowe do Niemiec. W końcu września 1944 roku udaje mu się uciec i powrócić do kraju. Od października 1944 roku był szefem Sztabu Komendy Głównej AK, od kwietnia 1945 roku zastępcą Delegata Sił Zbrojnych na Kraj. Wstąpił do WiN, w październiku 1945 roku opuścił kraj jako emisariusz i udał się do Londynu, skąd po rocznym pobycie osiadł w Paryżu. Do 1953 roku był członkiem delegatury WiN-u za granicą.

« Powrót do Leksykonu